• czy realizuje ono badania, wzorcowania lub badania i wzorcowania jednocześnie,
  
• od wielkości laboratorium, tzn. od ilości badań/wzorcowań w nim realizowanych,
  
• od metod używanych w badaniach/wzorcowaniach. W przypadku gdy metody nie są uznane za standardowe wymagana jest bardziej rozbudowana walidacja metody [1],
  
• od struktury laboratorium tzn. czy laboratorium jest jednostką samodzielną, czy też jest częścią większej struktury, np. wydziału, uczelni czy instytutu.

Wymagania są podzielone na dwie grupy. Pierwsza z nich (punkt 4. normy) dotyczy zarządzania laboratorium. Są to punkty odnoszące się do: organizacji laboratorium; systemu jakości; nadzorowania dokumentacji; przeglądu zamówień, ofert i umów; podzlecania badań/wzorcowań; nabywania usług i dostaw; obsługi klienta; skarg; nadzorowania prac badawczych i/lub wzorcowań nie spełniających wymagań; działań korygujących i zapobiegawczych; nadzorowania zapisów; auditów wewnętrznych; oraz przeglądów wykonywanych przez kierownictwo laboratorium. Spełnienie tych wymagań równoważne jest ze spełnieniem wymagań systemu zapewnienia jakości zawartego w poprzedniej edycji normy ISO 9001 z 1994 [4] (w chwili obecnej obowiązuje już edycja z 2000 roku [5]).
Druga grupa wymagań (punkt 5. normy) rozszerza wymagania wynikające z normy ISO 9001:1994 i jest specyficzna jedynie dla laboratoriów. Stąd też wynika fakt, że certyfikacja systemu na zgodność z ISO 9001 nie jest wystarczająca do potwierdzenia kompetencji laboratorium do wykonywania konkretnych badań/wzorcowań. Wymagania techniczne zawarte w normie ISO/IEC 17025:1999 odnoszą się do: personelu; warunków lokalowych i środowiskowych, metod badania i wzorcowania oraz ich walidacji; wyposażenia laboratorium; odniesienia pomiarów do wzorców jednostek miary; pobierania próbek; postępowania z obiektami do badań/wzorcowań; zapewnienia jakości wyników badania/wzorcowania; oraz przedstawiania wyników.
Akredytacja ważna jest przez okres 3 lat. W tym okresie w określonych odstępach czasu przeprowadzane są tzw. audity kontrolne. W przypadku niespełnienia wymagań zawartych w normie istnieje możliwość cofnięcia akredytacji. Laboratorium samo decyduje, ile z realizowanych przez nie badań/wzorcowań ma być objęte akredytacją. W każdym przypadku przy powoływaniu się na akredytację musi jasno określić, że dane badanie/wzorcowanie jest nią objęte.

Korzyści wynikające z akredytacji laboratoriów
Trudno przecenić korzyści rynkowe wynikające z akredytacji. Bliski wydaje się już dzień, gdy firmy przemysłowe nie przekażą żadnych zleceń nie akredytowanemu laboratorium. Jest to szczególnie ważne w odniesieniu do tych badań/wzorcowań, których podaż jest duża [2].
Warto zauważyć, że większość już akredytowanych laboratoriów należy do instytutów branżowych, różnych zakładów pracy oraz instytucji związanych z ochroną środowiska. Jeśli laboratoria uczelniane lub instytutów PAN-owskich zechcą z nimi konkurować muszą zaoferować klientom uznany na rynku standard.
Realizacja wymagań określonych w normie ISO/IEC 17025:1999 pozwala na efektywniejsze (zarówno w sensie merytorycznym jak i ekonomicznym) zarządzanie laboratorium. Norma nie jest niczym innym jak spisaną listą doświadczeń wynikających z dobrej praktyki laboratoryjnej. Wykorzystanie jej jako narzędzia zwiększenia efektywności daje szansę na uniknięcie "wyważania otwartych drzwi".
Problematyka jakości i związanej z nią certyfikacji, i akredytacji została dostrzeżona przez Komitet Badań Naukowych. Świadczą o tym chociażby "Zasady szczegółowe oceny parametrycznej jednostek naukowych i badawczo-rozwojowych Zespołu Nauk Rolniczych i Leśnych (P06)" [7], w których znajdujemy m.in.: