|
Mój naukowy życiorys
 Zdzisław Franciszek Gliński urodził się 4 października 1935 roku w rodzinie inteligenckiej. Jest absolwentem Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczej w Lublinie, gdzie w 1959 roku otrzymał dyplom lekarza weterynarii. Studiował też na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie uzyskał w 1964 stopień magistra mikrobiologii.
W 1965 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk weterynaryjnych, a w 1972 roku habilitował się z zakresu epizootiologii. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1982 roku, profesora zwyczajnego w roku 1988.
Od 1959 roku do dziś jest zatrudniony na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej w Lublinie jako nauczyciel akademicki. Od 1965 roku kieruje na tym Wydziale Zespołem Apipatologii, zaś od 1992 roku jest też kierownikiem Katedry Epizootiologii i Kliniki Chorób Zakaźnych. Prowadzi zajęcia z następujących dyscyplin: choroby zakaźne zwierząt, choroby odzwierzęce, choroby owadów udomowionych.
Jest członkiem Permanent Commision for Bee Patholgy APIMONDIA, International Society for Invertebrate Pathology, Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, a także Assessment Committee to Evaluate PhD Thesis na Uniwersytecie w Roskilde (Dania).
Jest redaktorem sekcji DD (weterynaria) Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska w Lublinie, członkiem Rady Programowej czasopisma Medycyna Weterynaryjna, kierownikiem specjalizacji nr 9 w Krajowej Komisji Specjalizacji Lekarzy Weterynarii oraz członkiem Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN.
Prof. Zdzisław Gliński wypromował dotychczas 12 doktorów, a jeden przewód doktorski jest w trakcie realizacji. Jest też opiekunem trzech prac magisterskich. Pod jego kierownictwem trzy osoby uzyskały stopień doktora habilitowanego.
Prof. Zdzisław Gliński jest współautorem 16 wydanych podręczników i 4 skryptów uniwersyteckich, wśród nich: Słownik encyklopedyczny immunologii bezkręgowców (1991), Zarys immunologii owadów (1992), Patologia i terapia chorób owadów użytkowych (1994), Leksykon immunologii owadów (1996), Immunobiologia pszczoły miodnej (1995), Zjawiska odporności przeciwzakaźnej u bezkręgowców (1997), Kompendium chorób odzwierzęcych (1999), Immunologia porównawcza i rozwojowa zwierząt (2000), Immunologia porównawcza (1999), Choroby zakaźne zwierząt I. Epizootiologia ogólna (1999), Choroby zakaźne zwierząt II. Grzybice (2000). Dwie pozycje są w druku: Honey Bee Immunology (Belgia) i Glossary of Insect Immunology (RFN).
Jest też autorem lub współautorem 245 prac naukowo-badawczych, 102 prac referatowych, 86 doniesień na kongresy naukowe. Kieruje lub kierował 6 programami badawczymi, w tym programem dotyczącym monitorowania środowiska przy pomocy wskaźników biologicznych (1992-1995), profilu immunologicznego Apis mellifera i Bombus sp., kompleksowych metod zwalczania grzybicy ortobielakowej (1995-1997), badań nad sposobami diagnozowania i zwalczania infekcji wywołanych u zwierząt przez drobnoustroje z rodzaju Salmonella.
Prof. Zdzisław Gliński był inicjatorem, współorganizatorem i współprzewodniczącym 5 polsko-niemieckich sympozjów Salus Apis mellifera (Szczecin 1992, Ronenburg 1994, Olsztyn 1996, Berlin 1998, Puławy 2000) oraz The Ist European Scientific Apicultural Conference, Puławy 2000.
Jest recenzentem dorobków na tytuł naukowy profesora, stopień doktora habilitowanego, tytuł doktora oraz recenzentem wielu prac magisterskich na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS w Lublinie, Wydziale Biologii Uniwersytetu w Białymstoku, Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczej w Lublinie.
Prof. Zdzisław Gliński przebywał jako visiting professor na Uniwersytecie w Bolonii, Uniwersytecie Guelph (Kanada), Uniwersytecie w Gandawie, Swedish University of Agricultural Sciences w Uppsali, College of Veterinary Medicine w Helsinkach, Uniwersytecie W. Goethego we Frankfurcie nad Menem, Uniwersytecie Weterynaryjnym w Koszycach i Szkole Weterynaryjnej w Lyonie. Odbył staże naukowe w Universita degli Studi di Bologna, Uniwersytecie im. W. Goethego we Frankfurcie nad Menem oraz Swedish Agricultural University w Uppsali.
Od kilkunastu lat współpracuje z Institut fűr Bienenkunde w Oberursel (RFN), Swedish University of Agricultural Sciences w Uppsali, United States Departament of Agriculture, Bee Division Tuscon Arizona, College of Veterinary Medicine w Helsinkach, Royal Swedish Academy of Agricultural Sciences and Forestry.
Jest wielokrotnym laureatem nagród Rektora Akademii Rolniczej w Lublinie, Ministra Edukacji Narodowej, Nagrody Wydziału Nauk Rolniczych i Leśnych PAN (1996) i "Pro Scientia Veterinaria Polona".
Wraz z prof. dr. hab. Janem Jaroszem stworzył polską szkołę immunologii i immunopatologii owadów. Jest inicjatorem i realizatorem międzynarodowych badań realizowanych w ramach współpracy Polskiej Akademii Nauk z Royal Swedish Academy of Agricultural Sciences and Forestry i Swedish University of Agricultural Sciences w Uppsali nad odpornością pszczoły miodnej i trzmieli.
Jego główne zainteresowania naukowe dotyczą:
- diagnostyki i zwalczania chorób infekcyjnych zwierząt
- immunologii porównawczej i rozwojowej ze szczególnym uwzględnieniem owadów
- wpływu czynników środowiskowych na efektywność odczynów obronnych organizmu
- profilów immunologicznych pszczoły miodnej i trzmieli oraz sterowaniem odpornością tych owadów
Do najważniejszych jego osiągnięć można zaliczyć: pionierskie i unikalne badania nad układem odpornościowym owadów, zwłaszcza pszczoły miodnej i trzmieli w stanie zdrowia i choroby, których efektem było określenie "profilów immunologicznych" tych owadów i podjęcie prób modulacji odporności w zwalczaniu chorób infekcyjnych, zwłaszcza grzybic. Badania nad indukowaniem supresji odporności u owadów, szkodników upraw lub wektorów chorób człowieka i zwierząt zaowocowały wprowadzeniem nowych strategii do biologicznych metod ich zwalczania. Niemniej ważne były badania nad możliwościami przenoszenia przez owady krwiopijne wirusa HIV. Efektem wieloletnich badań prowadzonych wspólnie z naukowcami z Katedry Chorób Ptaków Wydziału Medycyny Weterynaryjnej AR w Lublinie było opracowanie doskonalszych metod monitoringu infekcji wywołanych przez salmonelle w populacjach ptaków hodowlanych. Wykazanie (przy współpracy z Instytutem Agrofizyki PAN w Lublinie) działania supresyjnego środowiska skażonego metalami ciężkimi na mechanizmy odporności humoralnej i komórkowej pszczoły miodnej stworzyło podstawy do oceny epidemiologicznych i immunotoksykologicznych aspektów skażenia produktów pszczelich przez ksenobiotyki. Za niewątpliwe osiągnięcie można uznać studia nad określeniem wpływu immunomodulującego wyciągów roślinnych oraz nad możliwością wykorzystania furanokumaryn pochodzenia roślinnego w terapii grzybicy otorbielakowej, a także wprowadzenie nowych leków (klotrimazol, pochodne chitozanu) do zwalczania grzybicy otorbielakowej. Badania nad furanokumarynami są realizowane przy współpracy prof. dr. hab. Tadeusza Wolskiego z Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Lublinie. Dużą wartość naukową i aplikacyjną ma określenie właściwości Mellissococcus pluton czynnika etiologicznego zgnilca europejskiego oraz wykazanie immunosupresyjnego działania Paenibacillus larvae czynnika przyczynowego zgnilca amerykańskiego, oraz opracowanie nowych strategii zwalczania chorób wywołanych przez te patogeny.
Zdzisław Gliński
powrót do wydawnictwa 
|
