|
Ignacy Dechnik
(1929-2003)
Życiorys naukowy
 Prof. zw. dr hab. Ignacy Dechnik urodził się 8 października 1929 roku w Krzeszowie Górnym woj. podkarpackie. W roku 1955 ukończył studia inżynierskie na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a w roku 1956 studia magisterskie w specjalności chemii rolnej i glebo-znawstwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W roku akademickim 1967/68 ukończył także Studium Podyplomowe w zakresie mineralogii i petrografii w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Stopień naukowy doktora nauk rolniczych nadała Mu Rada Wydziału Rolniczego Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie w roku 1966 na podstawie rozprawy nt. "Czynniki warunkujące zasobność molibdenu przyswajalnego w glebach mineralnych Wyżyny Lubelskiej. Promotorem przewodu doktorskiego był prof. dr hab. Bohdan Dobrzański, a recenzentami prof. dr hab. Stanisław Uziak i prof. dr Adam Wondrausch. Po sześciu latach, tj. w roku 1972 przedstawił rozprawę habilitacyjną pt. "Powierzchnia właściwa gleb jako wskaźnik podstawowych elementów ich potencjalnej żyzności" i Rada Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczej w Lublinie nadała Mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych. W roku 1977 otrzymał nominację tytułu naukowego profesora nadzwyczajnego, a w 1984 tytułu naukowego profesora zwyczajnego nauk rolniczych.
Prof. I. Dechnik był autorem, bądź współautorem 192 prac naukowych z zakresu chemii rolnej i gleboznawstwa, z czego 15 dotyczyło metod badań, 76 - żyzności gleb, 10 - wyceny wartości gleb, 46 - niekonwencjonalnych substancji w nawożeniu, 12 - oddziaływania kwaśnych opadów na gleby i rośliny oraz 33 - plonowania i składu chemicznego roślin.
Funkcje zawodowe
Profesor Ignacy Dechnik w latach 1956-1967 pracował w Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Lublinie, pełniąc w latach 1958-1967 funkcję jej kierownika. W 1967 roku przeszedł do pracy w organizowanym wówczas Zakładzie Agrofizyki Polskiej Akademii Nauk w Lublinie na stanowisko adiunkta, a następnie w roku 1970 został powołany na stanowiska docenta. W latach 1968-1979 profesor I. Dechnik pełnił funkcję zastępcy kierownika ds. naukowych Zakładu Agrofizyki PAN, a później do roku 1982 kierował tym zakładem. Przez cały okres pracy w wymienionym Zakładzie kierował także pracownią Podstawowych Zagadnień Ulepszania Gleb.
Prof. I. Dechnik w roku akademickim 1981-1982 był kuratorem ówczesnego Zakładu Chemii Rolnej Akademii Rolniczej w Lublinie, a następnie został zatrudniony na stanowisku profesora z jednoczesnym pełnieniem funkcji kierownika późniejszej Katedry Chemii Rolnej. Funkcję tę pełnił do roku 1995, a od tego czasu pracował w Katedrze do emerytury na stanowisku profesora zwyczajnego.
W okresie pracy w Akademii Rolniczej w Lublinie Profesor Ignacy Dechnik uczestniczył czynnie w działalności Senatu Akademickiego, którego w latach 1985-1992 był członkiem i w latach 1986-1995 przewodniczył Senackiej Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli Akademickich. Jednocześnie w latach 1984-1992 był przewodniczącym Komisji Wydziału Rolniczego ds. Rozwoju i oceny Nauczycieli Akademickich.
Szkolenie kadr naukowych
Profesor Ignacy Dechnik promował 35 osób na stopień zawodowy magistra inżyniera i 6 osób na stopień naukowy doktora nauk rolniczych, recenzował 12 rozpraw doktorskich, 25 rozpraw habilitacyjnych i opiniował 11 wniosków na tytuł profesora, 4 wnioski na stanowisko profesora. Ponadto uczestniczył w licznych komisjach jako członek lub przewodniczący do spraw przewodów doktorskich, w przewodach habilitacyjnych, w postępowaniu do tytułu profesora.
Działalność w organizacjach i towarzystwach naukowych
Prof. zw. dr hab. Ignacy Dechnik od wielu lat uczestniczył jako członek w pracach różnych organizacji i towarzystw naukowych takich jak:
- Komisja Gleb Lekkich PAN - w latach 1972-1974,
- Komitet Gleboznawstwa i Chemii Rolnej PAN - od 1974 roku dotychczas, w tym w latach 1984-1989 pełnił funkcję Sekretarza Naukowego tego Komitetu,
- Rada Naukowa Instytutu Agrofizyki PAN - od roku 1972 dotychczas,
- Lubelskie Towarzystwo Naukowe - od roku 1978 dotychczas,
- Polskie Towarzystwo Gleboznawcze - od roku 1955 dotychczas, w tym w latach 1978- 1987 pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Lubelskiego PTGleb,
- Międzynarodowe Towarzystwo Gleboznawcze - w latach 1972-1994,
- Polskie Towarzystwo Nauk Agrotechnicznych - od roku 1983 dotychczas,
- Polskie Towarzystwo Agrofizyczne - od roku 1996 dotychczas,
- Polskie Towarzystwo Nawozowe - od roku 1998 dotychczas.
W ramach działalności Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolnej PAN oraz Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego organizował konferencje, sympozja i seminaria naukowe.
Nagrody i odznaczenia
Za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i zawodowe profesor Ignacy Dechnik został wyróżniony następującymi nagrodami:
- Nagrodą Wydziału Nauk Rolniczych i Leśnych Polskiej Akademii Nauk - 1974 rok, za pracę pt. "Powierzchnia właściwa gleb jako wskaźnik podstawowych elementów ich potencjalnej żyzności",
- Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk - 1981 r., za kierowanie zespołem i udział w pracy pt. "Sposoby utylizacji odpadów przemysłowych do ulepszania gleb",
- Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk - 1984 r., za udział w pracy pt. "Opracowanie metodyki oznaczania i kształtowania struktury agregatowej gleb uprawnych",
- Nagrodą Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk - 1987 r., za udział w pracy pt. "Odpady przemysłowe i ich przetwarzanie na sole techniczne oraz preparaty do nawożenia gleb i żywienia zwierząt",
- Nagrodami J.M. Rektora Akademii Rolniczej w Lublinie w latach: 1983, 1984, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1996 i 1999 za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej.
Otrzymał następujące odznaczenia:
- Srebrny Krzyż Zasługi - 1962 r.
- Krzyż Kawalerski OOP - 1969 r.
- Krzyż Oficerski OOP - 1982 r.
- Medal 30-lecia PRL - 1974 r.
- Medal 40-lecia PRL - 1984 r.
- Medal 30 lat Współpracy Naukowo Technicznej z ZSRR - 1977 r.
- Medal Komisji Edukacji Narodowej - 1993 r.
- Odznakę 1000-lecia Polski - 1966 r.
- Honorową Odznakę WSR w Lublinie - 1972 r.
- Zasłużony Pracownik Rolnictwa - 1974 r.
- Za Zasługi dla Lubelszczyzny - 1976 r.
- Złotą Odznakę PTGleb - 1979 r.
- Zasłużony Nauczyciel PRL - 1989 r.
Wspomnienia o profesorze Ignacym Dechniku
"Suche fakty" życiorysu naukowego nic nie mówią o Panu Profesorze jako człowieku, uczonym, kierowniku, czy bardziej doświadczonym koledze. Bez cienia wątpliwości twierdzę, że Pan Profesor Ignacy Dechnik był człowiekiem niezwykłym. Ile trzeba było mieć odwagi, aby przyjść w gorących latach 1981-82 do Katedry, w której emocje związane z dotychczasowym sposobem kierowania i połączone z "wrzeniem politycznym" na zewnątrz "sięgały zenitu". Wydawało się, że naturalny odruch poprowadzi profesora do swoich rówieśników, by wśród nich szukać tak potrzebnego w trudnych chwilach oparcia. Nic takiego się nie stało. To nie koleżanki i koledzy z czasów studenckich stali się partnerami Profesora. Profesor postawił na ludzi młodych, wówczas trzydziestoletnich adiunktów i nieco młodszych asystentów. Każdy z nich otrzymał zadanie badawcze finansowane w ramach CPBR i CPBP lub z budżetu Uczelni. Profesor niby niczego nie kontrolował, tak zwyczajnie pytał - co z badań wynika, jakie są trudności i ewentualne propozycje ich rozwiązania? Dziś z perspektywy ponad 20 lat myślę, że była to najskuteczniejsza metoda dopingu i kontroli pracy. Znacznie bardziej skuteczna niż te oficjalne, często stosowane w życiu.
Pan Profesor Ignacy Dechnik zawsze wypowiadał słowa według zasady "tak-tak; nie-nie". Wychodząc z tej mądrości nie schlebiał, nie mówił o sukcesie, gdy go nie było; nie mówił, że piękne, gdy nim nie było. Cel nie uświęcał środków, a jedno i drugie miały swoją wartość.
Niezwykłe też było traktowanie studentów przez Pana Profesora. Wymagający, a przy tym bezgranicznie życzliwy i cierpliwy. Ileż to razy Profesor czekał na magistrantów, którzy mimo umówionego wcześniej spotkania nie zjawili się, którzy przedstawili dziesiątki przyczyn, oczywiście obiektywnych, swojego niedotrzymania umowy. Profesor wysłuchiwał wyjaśnień ze zrozumieniem i oczekiwał na sugestie lub sam proponował następne spotkanie. Po takich zdarzeniach nigdy nie następował czas odwetu, lecz nadal partnerskie traktowanie swoich studentów. Pracownikom zaś zawsze powtarzał, że bez studentów Uczelnia istnieć nie może i to właśnie oni z profesorami tworzą Akademię. Budynki, laboratoria, aparatura i cała obsługa wspomagają tylko proces kształcenia. Oprócz kształcenia bardzo ważną rolę profesora na uczelni jest zdaniem prof. I. Dechnika kształtowanie młodych pracowników uczelni, którzy hołdują zasadzie "słowa uczą, lecz przykłady pociągają". Przykład Prof. dr hab. I. Dechnika jest z pewnością godny naśladowania. To Pan Profesor Ignacy Dechnik, jak dziś już rzadko kto, z jednakowym szacunkiem odnosił się do sprzątaczki, studenta, asystenta, profesora i Jego Magnificencji Rektora. Nie płaszczył się przed władzą, by zyskać jej względy i nie manifestował wyższości wobec ludzi młodszych.
Punktualność i precyzyjne przygotowanie do każdego spotkania to cecha, która była charakterystyczną dla Pana Profesora. Na każde spotkanie, nie ważne z kim, Profesor przychodzi pięć minut przed czasem, był świetnie przygotowany, aktywnie uczestniczył w dyskusji, ale nie narzucał za wszelką cenę swojego zdania. Potrafił słuchać i rozważać poglądy innych i przyznać im rację jeśli zasługiwały na to, nie ważne z czyich ust pochodziły.
Nauka i my wszyscy straciliśmy rzetelnego oraz zacnego uczonego i człowieka.
Cześć Jego pamięci.
Tadeusz Filipek
Prof. dr hab. Tadeusz Filipek jest kierownikiem Katedry Chemii Rolnej Akademii Rolniczej w Lublinie.
powrót do wydawnictwa 
|
