|
Mój naukowy życiorys
Urodziłem się 21 października 1940 roku. Na studia matematyczne w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej wstąpiłem w roku 1958 a ukończyłem je w roku 1963. Już w czasie studiów rozpocząłem pracę pod kierunkiem prof. Adama Bieleckiego. Po ich ukończeniu zostałem jego asystentem, najpierw w Katedrze Zespołowej Matematyki a potem po przekształceniu w Zakładzie Równań Różniczkowych. Zakład ten przejąłem po odchodzącym na emeryturę prof. Bieleckim w 1980 roku i kieruję nim do dziś.
Przestrzenie, teorie, punkty
Początkowo jako asystent zajmowałem się teorią równań różniczkowych, podstawami teorii sterowania. Uczestniczyłem w seminarium prof. Jana Mikusińskiego w Instytucie Matematyki PAN. Dość szybko poszedłem swoją drogą i zainteresowałem się problemami nieliniowymi analizy funkcjonalnej, a w szczególności metryczną teorią punktów stałych.
Doktorat na temat O przekształceniach lipschitzowskich i ich uogólnieniach obroniłem w październiku 1967 roku a habilitowałem się na podstawie rozprawy Grubość zbiorów w przestrzeniach metrycznych i jej zastosowania w teorii punktów stałych w styczniu 1971 roku. Praca ta dotyczyła tzw. miar niezwartości i ich zastosowań. Byłem chyba pierwszym i jednym z niewielu w Polsce, którzy zauważyli tę tematykę. Z nią później związane były cztery prace doktorskie moich uczniów. Tematykę tę do dziś kontynuuje prof. dr hab. Józef Banaś (mój doktorant) w Politechnice Rzeszowskiej. Nasza wspólna książka Measures of noncompactness in Banach spaces jest dobrze znana i cytowana przez specjalistów.
W roku akademickim 1971/72 byłem stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej. Rok ten spędziłem w University of Iowa, Iowa City. Wtedy to rozpocząłem współpracę z prof. W.A.Kirkiem. Współpraca ta trwa do dziś i zaowocowała kilkoma pracami oraz książką Topics in metric fixed point theory wydaną w 1990 roku przez Cambridge University Press. Książka ta do dziś jest uważana za najbardziej aktualną monografię z metrycznej teorii punktów stałych.
Lata 30-te, lata 40-te
Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymałem w roku 1977 (w wieku 36 lat). W sierpniu 1981 roku podjąłem pracę w charakterze visiting professor w University of Southern California. W wyniku współpracy z prof. Simeonem Reichem powstała tam książka Uniform convexity, hyperbolic geometry and nonexpansive mappings wydana w 1984 roku przez wydawnictwo Marcel Dekker. W Los Angeles zastał mnie polski stan wojenny. Mimo licznych propozycji intratnych zatrudnień wróciłem do UMCS w styczniu 1983 roku.
Jeszcze w tym samym roku przyjąłem zaproszenie na dwumiesięczne wykłady na Uniwersytecie Mediolańskim (Universta degli Studi di Milano) i wziąłem udział z wykładami w letniej szkole analizy nieliniowej w University of California, Berkeley. Na wiosnę 1984 roku zostałem wybrany prorektorem UMCS na kadencję 1984-87. W tym okresie wyhabilitował się jeden z pierwszych moich doktorantów, obecnie prof. nadzw. UMCS Witold Rzymowski.
Tytuł profesora zwyczajnego otrzymałem w roku 1988. W tym czasie przebywałem znowu w Univeristy of Iowa, Iowa City, pracując przez rok z prof. Kirkiem nad wspomnianą już książką.
Władza i poza władzą
W roku 1990 ponownie zostałem wybrany do władz UMCS i znowu przez trzy lata 1990-93 pełniłem funkcję prorektora. Następnie w 1993 roku zostałem wybrany rektorem. Wybór ten został powtórzony w 1996 roku i w sierpniu 1999 skończę swoją drugą kadencję na tym stanowisku. Wieloletnia działalność we władzach uniwersytetu nie sprzyja działalności naukowej. Moim zdaniem udało mi się połączyć obydwie działalności na tyle dobrze, że przez cały czas utrzymywałem kontakt ze specjalistami na całym świecie, a także kontrolę i nadzór nad moją grupą, a w szczególności nad doktorantami.
Oprócz wymienionych wyżej długotrwałych staży i kontraktów zagranicznych odbyłem wiele krótszych podróży na konferencje i z zaproszonymi wykładami (nie licząc oficjalnych wyjazdów związanych z funkcją rektora). Dla przykładu wymienię dwutygodniowy cykl wykładów na uniwersytetach koreańskich (1997), konferencje z teorii punktów stałych: Marsylia 1989, Halifax 1991, Sevilla 1995, FAMA '96 i '98 - Gargnano, Włochy, NACA '98 - Niigata, Japonia, Banach Space Conference - Merida, Wenezuela 1993, FAA '97 - Cosenza, Włochy i inne. Na wielu prowadziłem sesje lub kilkugodzinne tzw. minikursy.
Od 1974 roku, kiedy to wypromowałem pierwszą doktorantkę (dr Ludwikę Żur), pod moim kierunkiem ukończyło prace doktorskie dwanaście osób. Spośród nich wyhabilitowało się czterech (Witold Rzymowski, Józef Banaś, Tadeusz Kuczumow i Adam Stachura), a jeden (J.Banaś) uzyskał ostatnio tytuł profesora. Moi byli doktoranci pracują w UMCS --siedem osób, trzy w Politechnice Rzeszowskiej, jedna osoba w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i jedna w szkolnictwie średnim.
Naprawdę rządzi czas
Moja działalność na rzecz upowszechniania nauki może być podzielona na trzy części.
Po pierwsze ta oficjalna organizacyjna łącząca się z funkcjami uniwersyteckimi. To należy do obowiązków rektora.
Po drugie to działalność w ramach Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Przez szereg lat byłem przewodniczącym Lubelskiego Okręgowego Komitetu Olimpiady Matematycznej. Za tę działalność otrzymałem Medal Komisji Edukacji Narodowej. Przez kilka lat byłem członkiem komitetu redakcyjnego popularnego czasopisma matematyczno-fizycznego "Delta". Przez osiem lat przewodniczyłem Oddziałowi Lubelskiemu PTM. W czerwcu 1993 zostałem wybrany prezesem PTM i funkcje tę pełnię przez trzy kadencje do dziś. Pracę na tym stanowisku mam zamiar zakończyć na XV. Zjeździe Matematyków Polskich 30 sierpnia 1999.
Po trzecie wielokrotnie z chęcią zgadzałem się na prowadzenie różnych popularnych wykładów dla młodzieży i nauczycieli. Lubię to, ale nie zawsze czas pozwala. Do najtrudniejszych zaliczam dwa swoje wykłady o czymś z matematyki dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
Za swoją działalność naukową wyróżniony zostałem nagrodą Polskiego Towarzystwa Naukowego dla młodych matematyków za rok 1968 oraz nagrodą naukową Wydziału Nauk Matematyczno-Fizyczno Chemicznych i Geologogeograficznych PAN w roku 1975. Ponadto wielokrotnie byłem nagradzany przez Ministra Edukacji Narodowej. Jestem odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kazimierz Goebel
O swoim życiu naukowym prof. Kazimierz Goebel mówił 14 maja 1999 roku na posiedzeniu Zgromadzenia Ogólnego oddziału lubelskiego PAN. Wtedy też wygłosił niezwykle przystępny referat dla nie-matematyków na temat przestrzeni Banacha.
Tytuł i śródtytuły pochodzą od redakcji.
powrót do wydawnictwa 
|
